Γυαλί

Επιλέγω θα πει αμύνομαι. Πώς να αγαπήσω, άλλωστε, κάτι που δεν γέννησα εγώ;
Κάτι που δεν βρίθει από τα στοιχεία μου. Kάτι για το οποίο δεν μόχθησα, μέχρι να ανασάνει μαζί μου.
Αμύνομαι στο έτοιμο, θα πει υποστηρίζω τις ιδέες μου.
Από ένα κομμάτι σπασμένο γυαλί αποζητώ να δημιουργήσω έναν κόσμο γεμάτο αντανακλάσεις.
Να βρίσκει ο καθένας τον εαυτό του με ένα κοίταγμα. Είναι εύθραυστος ο κόσμος του μυαλού μου· μια απότομη κίνηση αρκεί να κάνει γυάλινη τη βροχή, αιχμηρή σαν απουσία.
Μη ζητάς να δεχθώ τον κόσμο σου, νιώθω φορέας νοσηρών ιδεών. 
Άφησέ με να κοπώ από την αλαζονεία μου, και σου υπόσχομαι, δεν θα πάθεις τίποτα.
Μα, δες! Δες, πόσα χρώματα αλλάζει το γυαλί μου στο φως! Γρήγορα, προτού δύσει ο ήλιος.
Βιάσου το σκοτάδι με καλύπτει!
Χάνονται...
Χάνονται και δεν προφταίνω να αμυνθώ.
Τυφλός πια επιτίθεμαι. Επιτίθεμαι, ώσπου να ξημερώσει.
​
*Τις ώρες αυτές, της υποταγής μου, μη με ακούς. Σφίγγω από τον φόβο μου το γυαλί στην παλάμη και τρυπάει τη σάρκα μου. Ο άφτιαχτος κόσμος μου με διοικεί. Φυλάξου.

Κωνσταντίνος Μαρούγκας