Άοπλα και ειρηνικά

Σε έναν κόσμο απαιτήσεων και ζήτησης, καθόλου αρμονικό αλλά σχεδόν ακραίο, απαιτούν να ζητάμε την καλύτερη συνθήκη.
Συνθήκη απαιτητική καθόλου ζητούμενη, γεμάτη ανταγωνισμό.
Αλήθεια.
Ανταγωνίζεσαι τον εαυτό σου ή τους άλλους;
Σε έναν αγώνα δρόμου χωρίς γραμμή τερματισμού.
Μόνο νέες ανηφόρες και ακριβούς εξοπλισμούς.
Με νικητές παροδικά επίμονους.
Γιατί μας μάθανε να ανταγωνιζόμαστε, ενώ μπορούμε να συνεργαζόμαστε;
Εγώ υστερώ εδώ κι εκεί, εσύ που δεν υστερείς, μάθε πως με συμπληρώνεις, σχεδόν με φροντίζεις.
Λες και δεν ξέρουμε ότι το έδαφος δεν είναι ίδιο για όλους.
Όμως υπάρχει χώρος για όλους και για άλλους τόσους.
Αν μιλήσω όμως για όλες ή άλλες τόσες; Περιορίζεται μάλλον το πρόσφορο χώμα• έχει γεμίσει αρσενική ξηρασία, ενώ η φύση οργιάζει θηλυκότητες.
Και οι ατέρμονοι ανταγωνισμοί χορηγούν δηλητήρια, για τους άλλους, για τις άλλες, για τους εαυτούς τους ίδιους.
Χωρίς τελειωμό. Χωρίς επίλυση. Χωρίς πανάκεια. Μόνο προτροπές.
Ξεκινώντας από σένα, από μέσα σου.
Να είσαι σύμμαχος του εαυτού σου, των επιλογών και των λαθών σου.
Είναι το πρώτο βήμα να φροντίσεις, να πλησιάσεις, να εξελιχθείς.
Δείχνοντας αδυναμίες γίνονται αποδεκτές, ορατές, βιώσιμες, απτές.
Άοπλα και ειρηνικά μάς ενώνουν.

Κωνσταντίνος Μαρούγκας