Κοινόχρηστα παγκάκια

Εγώ έβλεπα ένα παγκάκι, για εκείνον ήταν το κρεβάτι του. 
Είχε και έναν σκύλο παρέα που το έβλεπε για σπίτι του.
Ένα παγκάκι, τρεις ερμηνείες.
Για όσο με φιλοξενούσαν στον χώρο τους,
ήμουν ένας καθήμενος επισκέπτης.
Όχι σε ένα κοινόχρηστο παγκάκι, επισκέπτης σπίτι τους.
Ένας ακόμη περαστικός, ένας ακόμη πολίτης με στέγη, ένας ακόμη προνομιούχος στα μάτια τους.
Ο άντρας με κοίταξε κλεφτά που έτρωγα - κουλούρι θυμάμαι – και του πρόσφερα.
Αρνήθηκε σαν να ντράπηκε.
Έπρεπε να φύγω, να πληρώσω τα κοινόχρηστα, θα έληγαν.
Φεύγοντας άφησα με το σακουλάκι του, απείραχτο, κομμένο με το χέρι, το υπόλοιπο κουλούρι. 
Με κοίταξε κλεφτά να φεύγω.
Έπρεπε να πληρώσω τα κοινόχρηστα, θα έληγαν.
Το κοίταξα κλεφτά και έσπαγε το κουλούρι στα δύο, να φάει και ο σκύλος.
Έκανα μια και πέταξα το ειδοποιητήριο στα σκουπίδια.
Ας έληγαν.

 Κωνσταντίνος Μαρούγκας