Ξύπνημα

Εκείνος καθόταν στο πιάνο και πίεζε απαλά τα πλήκτρα για να μην ακουστούν. Είχε κρατημένο το μεσαίο πεντάλ για να βγαίνει ο ήχος ανάλαφρα. Ήταν χάραμα μιας προοδευτικά ηλιόλουστης ημέρας. Είχε ξυπνήσει με μια πρωτόγνωρη έμπνευση, μια μελωδία που του πέρασε από το μυαλό και ήθελε οπωσδήποτε να τη συνθέσει στο πιάνο. Έπρεπε να κάνει ησυχία. Στο ημίφως που περνούσε από τις περσίδες φαινόταν η φιγούρα του γοητευτική. Επικρατούσε σιωπή και κατά διαστήματα ανάσες από νότες.
- Καλημέρα, του είπε μια πρωινή στοργική φωνή.
- Καλημέρα! Σε ξύπνησα; Με συγχωρείς, σταματάω. Απλά, να...
- Συνέχισε μέχρι να το βρεις, τον διέκοψε χαμογελώντας, σε άκουγα να ψελλίζεις τη μελωδία όλη νύχτα. Περιμένω να την ακούσω.
Εκείνος σαν να ντράπηκε και έσκυψε πάνω από τα πλήκτρα. Άρχισε να παίζει.
Για λίγη ώρα πειραματιζόταν με φάλτσους συνδυασμούς, μέχρι που ξημερώσε και το φως έμπαινε στο σπίτι χορεύοντας με τη μελωδία του. Το σπίτι γέμισε ζωή!
Και τι χρειαστηκε;
Λίγη έμπνευση, ένα χαμόγελο και λίγο φως.
Ευτυχία.
​
Κωνσταντίνος Μαρούγκας