Ρούχα βαφτισμένα γυναικεία

11/3/2021

Στις μύτες των ποδιών, μην και την ακούσουν, άνοιξε την ντουλάπα της μαμάς της.
Φόρεσε μια μπλούζα και μια φούστα της· μέσα τους επέπλεε.
Πήγε μπροστά από τον καθρέφτη του υπνοδωματίου και άρχισε να βάφεται με χρώματα που την εντυπωσίαζαν.
Μετά έβαλε κοσμήματα βαριά, στόλισαν τα χέρια και τον παιδικό λαιμό της.
Στο τέλος άρωμα μεθυστικό, ώριμο, σαγηνευτικό έγραφε πάνω «γυναικείο» με μικρά μικρά γράμματα σε μια παγκόσμια γλώσσα.
Έκανε τη μεγάλη.
Περπατούσε σαν τη μαμά της, μίλαγε σαν τη θεία της, γέλαγε σαν τη γιαγιά της.
Γυναικείες φιγούρες που ήταν παγιδευμένες σε μια κουζίνα, όσο αυτή έκανε πως μεγαλώνει στο παιδικό της δωμάτιο.
Λίγη ώρα μετά, αφού έπαιξε, αποφάσισε να τα βγάλει.
Άρχισε να βγάζει τα ρούχα της κλαίγοντας κρυφά, όπως πολλές φορές είχε δει τη μαμά της, λόγω της υποτίμησης που δεχόταν από τον πατέρα της.
Άρχισε να ξεβάφεται όπως η θεία της, εκτός από το δεξί μάγουλο που το είχε πάντα καλυμμένο, για να μη φαίνεται ο μώλωπας που απέκτησε από τον θείο της.
Άρχισε να βγάζει τα κοσμήματα σαν τη γιαγιά της, σπάζοντας το κολιέ, αφήνοντας να πέσουν κάτω οι πολύτιμες χάντρες μπας και τις σκυλέψουν συγγενείς της.
Πήγε να βγάλει και το άρωμα· αυτό δεν έβγαινε. Έτριβε, έτριβε και το άρωμα τής έσπαγε τη μύτη. Σαν να έπρεπε να το φοράει υποχρεωτικά.
Από το τρίψιμο και τον πόνο κατάλαβε πόση δύναμη θέλει να βγάλεις αυτό το άρωμα το παραδοσιακά χιλιοφορεμένο.
Οι φιγούρες που τη στιγμάτισαν ως παιδί, ένιωθε πια να τη δυναμώνουν.
Κατάλαβε τι σήμαινε να φοράς ρούχα βαφτισμένα γυναικεία.
Ήθελε να ξεφύγει, όχι για να νιώθει καλύτερη, αλλά για να μην χαρακτηρίζεται η υπόστασή της από άλλους ανθρώπους, ρόλους και αντικείμενα.
Έμαθε να είναι δυνατή και ας ήταν ακόμα παιδί.
Είχε απότομα μεγαλώσει.*
Μια μέρα καθημερινή, υιοθετώντας και αποβάλλοντας λίγους οικείους ρόλους μέσα στο παιχνίδι της.

Κωνσταντίνος Μαρούγκας

* Η φράση αυτή ανήκει στην Ιωάννα Σαμαρά

0 Comments

Κωνσταντίνος Μαρούγκας

Ο Κωνσταντίνος Μαρούγκας γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και κατοικεί σήμερα. Σπούδασε Παιδαγωγική στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών στο τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας (Παιδαγωγικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας) συνεχίζοντας Μεταπτυχιακές Σπουδές στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Θεωρία, Πράξη και Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού Έργου: Εκπαιδευτικός Σχεδιασμός». Στη συνέχεια σπούδασε Θεατρολογία στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Αθήνας και πλέον συνεχίζει ως υποψήφιος διδάκτορας στον τομέα της «Διδακτικής του Θεάτρου». Έχει ειδίκευση στο θεατρικό παιχνίδι, ενώ η δραματοποίηση κειμένων αποτελεί το επιστημονικό του ενδιαφέρον. Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων και εργαστηρίων καλύπτει σημαντικό μέρος της ζωής του, καθώς εργάζεται ως θεατρολόγος/εμψυχωτής σε δημοτικό σχολείο (Σχολή Χατζήβεη) και καλλιτεχνικούς χώρους, εμψυχώνοντας ομάδες παιδιών και ενηλίκων. Από μικρή ηλικία έδειξε την έφεσή του στις τέχνες επιλέγοντας αντίστοιχες επιμορφώσεις. Ασχολείται με το θέατρο μέσω ομάδων, συμμετέχοντας σε παραστάσεις ως ηθοποιός σε θέατρα και φεστιβάλ. Παράλληλα είναι συγγραφέας λογοτεχνικών κειμένων, γεγονός που τον βοηθάει να εκφράζεται, καθώς θίγει ζητήματα που τον απασχολούν υπό το πρίσμα της λογοτεχνίας. Έχει γράψει δύο βιβλία αλληγορικού χαρακτήρα με τίτλους «Ασυνήθιστα Μύρτιλλα», εκδ. Φυλάτος (2015), «Ατελή Αγάλματα», εκδ. Πνοή (2019), για το οποίο απέσπασε βραβείο Everly (2ο Καλύτερο Βιβλίο Φαντασίας Έτους 2019 Έλληνα Συγγραφέα), ενώ πρωτότυπα έργα του βρίσκονται σε δύο συλλογικούς τόμους «Έρως Λυσιμελής» εκδ. Παπαδημητρόπουλος (2020) και «Τα Χαϊκού της Άνοιξης» εκδ. Ανεμολόγιο (2021), ύστερα από λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το Θέατρο και η Λογοτεχνία αποτελούν τους δύο βασικούς άξονες τόσο για την επιστημονική του πορεία, όσο και για την καλλιτεχνική, εξελίσσοντας το πεδίο που εφάπτονται με τις δράσεις του.

RSS Feed

• σελίδες από το προσωπικό τετράδιο συγγραφής
ενός άστατου μυαλού •