Ένα σημείο στον χάρτη

Κάθε άνθρωπος είναι μια καθοριστική πορεία στον χάρτη μας. 
Αφήνει σημάδια με τα βήματά του. 
Ο χάρτης έχει δρόμους, πόλεις, ερημιές, βουνά και διάφορα νερά.
Δημιουργοί εμείς του χάρτη μας, ευθύνη μας η γη του· περπατήσουν δεν περπατήσουν.
Χωρίς κανόνες και εξαιρέσεις.
Ευθύνη ατομική, για χαρτογράφηση αγνώστων σημείων και απαγορεύσεων στα συντρίμμια μας,
κατά το δοκούν. 
Χάρτες διάφοροι, χαραγμένοι, δημόσιοι, κρυφοί, παρατημένοι, ξεχασμένοι.
Κι εγώ θέλησα μόνο να κατοικήσω σε μια μικρή σπηλιά του χάρτη σου.
Το κέντρο σου έλαχε να είναι μια μικρή σπηλιά.
Απόκρημνη, καλυμμένη με βράχια και μέσα ζωγραφιές πρωτόγονες. 
Και όταν την κατοίκησα, έγινε το σπίτι μου.
Έγινε η πόλη μας.
Πλάστηκε το σύμπαν μας.
Μοιραστήκαμε τους χάρτες μας.
Είχαμε όμως το μικρό αυτό σημείο αφετηρίας, τη σπηλιά σου.
Δεν ζητούσαμε τίποτα από τα φώτα. 
Και όταν για λίγο βγήκα να πάρω αέρα, τσακίστηκα στους γκρεμούς και τα ηφαίστειά σου.
Πώς τόλμησες να τάξεις ευφορία, ενώ χώμα είχες στέρφο; 
Και έγινα αγρίμι, να πατώ σε πέτρες και αγκάθια, να αλυχτώ να δαμάσω μια φύση ξεραμένη.
Βλέπεις, διάλεξα τον χάρτη σου να εξερευνήσω και ήταν όλος άγνωστος.
Ξεραίνονται όλα, πριν καλά καλά ανθίσουν.
Και πόσο απολαμβάνω να παλεύω για έναν ανθισμένο σπόρο σου,
να ΄ξερες.
Να φυτεύω στο ίδιο σημείο προσδοκίες, 
κάθε πρωί, ακούραστα.

Κωνσταντίνος Μαρούγκας