Χάπι υποχρεωτικό

20/11/2020

«Όλα γίνονται για κάποιον λόγο» ακούγεται σαν σύνθημα λαού. Συγκεντρώθηκαν οι ήχοι, στερεοποιήθηκαν και έγιναν χάπι. Το καταπίνουμε σαν μοχλό ενεργοποίησης αντίληψης. Ένα χάπι σκληρό, τεράστιο, άφθαρτο, σου γδέρνει τον οισοφάγο.
Μοιάζει με υποχρέωση.
Και πρέπει να το καταπιείς για να δεχτείς αυτά που συμβαίνουν.
Σε σένα, στον άλλον, σε όλους.
Ίσα κι όμοια.
Για να αντέξεις. Για να αντέξουμε.
Και δεν κατάλαβες ποτέ ότι αυτό το χάπι σού στέρησε το δικαίωμα επιλογής. Ότι τα άφησες όλα να μοιάζουν με παραμύθι που κάποιος γυρίζει τις σελίδες.
Οι αόρατες σελίδες αιχμαλώτισαν τη βούλησή σου αντικαταστώντας τη με φόβο• μη και αρνηθείς να το καταπιείς!
Είναι υπέροχο, άλλωστε, το παραμύθιασμα, μέχρι να καταλάβεις ότι σου ‘γινε συνήθεια.
Συνήθισες όμως, σχεδόν εθίστηκες σε ένα χάπι που δεν ήταν ποτέ υποχρεωτικό να το καταπιείς.
Τελικά.
Καταθέσαμε τα όπλα στο άγνωστο, για ανάληψη
εκπλήξεων προδιαγεγραμμένων.
Και όσοι ήταν να επαναστατήσουν κόντρα σε αυτό το χάπι, χάθηκαν σαν αερικά σε πέντε δρόμους άδειους.
Και άντε τώρα βρες τους.

Κωνσταντίνος Μαρούγκας

0 Comments

Κωνσταντίνος Μαρούγκας

Ο Κωνσταντίνος Μαρούγκας γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και κατοικεί σήμερα. Σπούδασε Παιδαγωγική στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών στο τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας (Παιδαγωγικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας) συνεχίζοντας Μεταπτυχιακές Σπουδές στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Θεωρία, Πράξη και Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού Έργου: Εκπαιδευτικός Σχεδιασμός». Στη συνέχεια σπούδασε Θεατρολογία στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Αθήνας και πλέον συνεχίζει ως υποψήφιος διδάκτορας στον τομέα της «Διδακτικής του Θεάτρου». Έχει ειδίκευση στο θεατρικό παιχνίδι, ενώ η δραματοποίηση κειμένων αποτελεί το επιστημονικό του ενδιαφέρον. Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων και εργαστηρίων καλύπτει σημαντικό μέρος της ζωής του, καθώς εργάζεται ως θεατρολόγος/εμψυχωτής σε δημοτικό σχολείο (Σχολή Χατζήβεη) και καλλιτεχνικούς χώρους, εμψυχώνοντας ομάδες παιδιών και ενηλίκων. Από μικρή ηλικία έδειξε την έφεσή του στις τέχνες επιλέγοντας αντίστοιχες επιμορφώσεις. Ασχολείται με το θέατρο μέσω ομάδων, συμμετέχοντας σε παραστάσεις ως ηθοποιός σε θέατρα και φεστιβάλ. Παράλληλα είναι συγγραφέας λογοτεχνικών κειμένων, γεγονός που τον βοηθάει να εκφράζεται, καθώς θίγει ζητήματα που τον απασχολούν υπό το πρίσμα της λογοτεχνίας. Έχει γράψει δύο βιβλία αλληγορικού χαρακτήρα με τίτλους «Ασυνήθιστα Μύρτιλλα», εκδ. Φυλάτος (2015), «Ατελή Αγάλματα», εκδ. Πνοή (2019), για το οποίο απέσπασε βραβείο Everly (2ο Καλύτερο Βιβλίο Φαντασίας Έτους 2019 Έλληνα Συγγραφέα), ενώ πρωτότυπα έργα του βρίσκονται σε δύο συλλογικούς τόμους «Έρως Λυσιμελής» εκδ. Παπαδημητρόπουλος (2020) και «Τα Χαϊκού της Άνοιξης» εκδ. Ανεμολόγιο (2021), ύστερα από λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το Θέατρο και η Λογοτεχνία αποτελούν τους δύο βασικούς άξονες τόσο για την επιστημονική του πορεία, όσο και για την καλλιτεχνική, εξελίσσοντας το πεδίο που εφάπτονται με τις δράσεις του.

RSS Feed

• σελίδες από το προσωπικό τετράδιο συγγραφής
ενός άστατου μυαλού •