Γι’ αυτά που θα έρθουν ή και όχι

Κι αν συνέβαινε να σε συναντήσω ξανά από την αρχή, με κάθε κόστος, θα το έκανα. Και τα θυμάμαι όλα.

-Πώς γίνεται να μην πίνεις καφέ;

Από τα πρώτα βήματα, από τις πρώτες συζητήσεις, από το πρώτο αμήχανο φιλί, από αυτήν την πρώτη ταινία που δεν τελείωσε ποτέ.

-Μερικές φορές, αν μου πειράζεις τα μαλλιά, με παίρνει ο ύπνος στις ταινίες.

Δεν θα άλλαζα τίποτα γιατί έτσι έπρεπε να γίνουν.

-Ετοιμάσου, πάλι χαζεύεις και θα τρέχεις!

Έτσι ήθελα να γίνουν.

-Μπορείς να πάρεις εσύ τηλέφωνο; Ντρέπομαι.

Έτσι ήθελες να γίνουν.

-Ωραίο το πουκάμισο, αλλά θέλει σίδερο.

Και αυτό έχει αξία.

-Τα φυτά ξεράθηκαν. Πάλι.

Για όλα τα μεγάλα.

-Αύριο θα γνωρίσεις τον μπαμπά μου.

Για όλα τα καθημερινά.

-Τα γατιά έχουν φάει.

Για όλα τα μικρά.

-Θα σε ξυπνήσω εγώ.

Γι’ αυτά που πέρασαν και θα έρθουν ή που δεν θα έρθουν. Μένουμε παρόντες.
Για όλα αυτά που μας χαρακτηρίζουν καθώς είμαστε οι επιλογές μας.
Φροντίδα, για όλα αυτά που ξεκινούν απρόσμενα και καταλήγουν καθοριστικά.

Κωνσταντίνος Μαρούγκας