Βασίλισσες

​Ένας μελισσοκόμος φροντίζει να αλλάζει τη βασίλισσα στο μελίσσι που εκμεταλλεύεται, ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η αλλαγή υπονοεί τον θάνατο, αλλά σε μια τέτοια περίπτωση ο θάνατος σημαίνει απελευθέρωση. Αν φέρουμε στον νου μας ότι με το που αποκτά το θαυμαστό αυτό έντομο ο άνθρωπος τού κόβει τα φτερά, για να μην μπορεί ποτέ να μεταφέρει την αποικία του σε κάποια άλλη τοποθεσία, αντιλαμβανόμαστε την εξαναγκαστική αφοσίωση και υποδούλωσή του. Η βασίλισσα παραμένει δραστήρια και εγκλωβισμένη στο σημείο που της επέτρεψαν και προσπαθεί να φανεί αντάξια των προσδοκιών μιας ολόκληρης αποικίας. Κηφήνες, εργάτριες προσκυνούν μια υποδουλωμένη φύση σε έναν κύκλο αλλαγών γεμάτοι άγνοια. Ανά δύο έτη νέα βασίλισσα, ανά δύο έτη νέες γιορτές, ανά δύο έτη νέες διαταγές, ανά δύο έτη μια επερχόμενη αλλαγή, ανά δύο έτη εκ νέου ο εγκλωβισμός, ανά δύο έτη διαιώνιση υποδούλωσης. Ανά δύο έτη και ας ζει μέχρι τα πέντε.
Υπογράψτε. Κόψτε φτερά. Βγάλτε μέλι. Πεθάνετε. Αλλαγή.
Υπογράψτε. Κόψτε φτερά. Βγάλτε μέλι. Πεθάνετε. Αλλαγή.
Υπογράψτε. Κόψτε φτερά. Βγάλτε μέλι. Πεθάνετε. Αλλαγή.
Υπογράψτε. Κόψτε φτερά. Βγάλτε μέλι. Πεθάνετε. Αλλαγή.
Και σε μια αναλογία. μέσα από μια κουταλιά μέλι μπορεί μια γυναίκα να γευθεί την ανωτερότητά της απέναντι στη βασίλισσα με τα κομμένα φτερά. Γιατί η ίδια ζει, άλλωστε, απελευθερωμένη, δεν την επιλέγουν για «ξεζούμισμα», δεν την αλλάζουν όταν τελειώσει να δείχνει αποδοτική, όταν πια γερνάει. Έτσι δεν είναι; Μπορεί να μην της κόβουν τα φτερά, όμως της απαιτούν στενά παπούτσια με τακούνι για να μην μπορεί να τρέξει. Να δεχθεί κάθε αλλαγή και προσαρμογή, κάθε πόνο και καπνό, χωρίς να μπορεί να διαφύγει, καθώς νιώθει βασίλισσα. Η ίδια θεωρεί πως δίνει διαταγές, αγνοώντας βέβαια τα πλαίσια που όρισαν άλλοι, άγνωστοι γι’ αυτήν, για το πέταγμά της. Και νιώθει να παράγει, νιώθει να γλυκαίνει, νιώθει να υπερέχει χωρίς να βλέπει την εκμετάλλευση. Γίνεται υποχείριο στα χέρια ενός εκμεταλλευτή της αξίας της και χαμογελάει. Την κάνει ψευδώς να αισθάνεται ανώτερη σε σχέση με άλλες, ποιοτικότερη, ομορφότερη, ώστε να μην αντιδρά. Και οι βασίλισσες είναι πολλές στα μελίσσια του κόσμου. Και είναι πολύς ο υγρός χρυσός που παράγουν. Και νιώθουν ξεχωριστές ενώ είναι όλες ίδιες. Και γεμίσανε οι πόλεις μας πορνεία, όμοια με μελίσσια.
​
Κωνσταντίνος Μαρούγκας