Κηροκλωστές

Ήξερα ότι αυτό που αποφεύγεις, χτυπάει το σπίτι σου.
Ίσως μάλιστα καλό θα ήταν να μη δηλώνεις τις φοβίες σου, γιατί μετά σε βρίσκουν.
Ας γίνουμε κούκλες, βουβές με σάρκα και οστά.
Χωρίς φόβους, προλήψεις, θεραπείες.
Αλλά αυτό που αποφεύγεις τελικά σε βρίσκει.
Και σε βρίσκει τότε που όλα γύρω σου κρέμονται από κηροκλωστές.
Αλλά τελικά έχει σημασία το ασταθές περιβάλλον, για να αναγκαστώ να μείνω σταθερός, να σε κοιτάζω, να σε φροντίζω από μακριά, να κάνω πως σε κοιμίζω, να κάνω πως σου χαϊδεύω τα μαλλιά, να κάνω πως είμαστε αγκαλιά.
Θα κάνω όσα χρειαστεί.
Για σένα που νοιάζομαι τόσο, μα δεν μπορώ ν’ αγγίξω.
Γιατί αν αγγίξω, το σπίτι μας θα γκρεμιστεί. Μην ξεχνάς κρέμεται από υλικό εύθραυστο.

Κωνσταντίνος Μαρούγκας