Φλας

Η γυναίκα της φαντασίας αυτής, μέτριας ομορφιάς και αισθητικής για έναν κοινό παρατηρητή, βάλθηκε να σταματήσει τον χρόνο. Νεαρή θέλοντας να παραμείνει, θυσιάζοντας στιγμές, εγκατέστησε τη ζωή της μέσα σε ηλεκτρονικές φωτογραφίες.
[Φλας]
Κάλυψε όλα τα αντικείμενα που αντανακλούν την όψη της, εκτός από ένα, και βύθισε το σπίτι στο σκοτάδι. Έδεσε γύρω από τον λαιμό της μια φωτογραφική μηχανή και έβγαλε το προστατευτικό του φακού.
[Φλας]
Όπως οι τυφλοί, έτσι κι εκείνη αξιοποιώντας ορθά και με καμία φειδώ την αφή της περιφερόταν στο σπίτι σύμφωνα με τον χάρτη που σχημάτιζαν τα έπιπλα και οι τοίχοι.
[Φλας]
Τα μάτια της λησμόνησαν το φως και θεοποίησαν το σκοτάδι. Κάθε φορά που έβγαζε τον εαυτό της φωτογραφία ήταν σαν να τη χτυπούσε λάμψη αστραπής! Τα μάτια της έμεναν πάντα γουρλωτά στο ερέθισμα του φωτός. Αυτό, βέβαια, δεν γοήτευε τον αυτάρεσκο εαυτό της. Παρ' όλα αυτά παρέμενε ίδια σε κάθε πάγωμα του χρόνου.
[Φλας]
Το αγαπημένο μέρος απαθανάτισης του εαυτού της ήταν ο καθρέπτης του άλλοτε σαλονιού της. Ήταν ολόσωμος, επιχρυσωμένος και με λεπτομερείς μαιάνδρους στις γωνίες του. Αναφορές που το σκοτάδι σκέπασε και η γυναίκα αποσιώπησε τη θύμησή τους. Στεκόταν γυμνή και τραβούσε κατ' εξακολούθησην φωτογραφίες. Δεν πόζαρε, της αρκούσε να βλέπει το σώμα της εύρωστο. Το μόνο σημείο στην καθημερινότητά της που έβλεπε τον εαυτό της ήταν υπό το στιγμιαίο φλας, και αυτό διαρκούσε λίγο, τόσο όσο να πέσει η μπαταρία της μηχανής. Έπειτα ξάπλωνε, έβαζε τη μηχανή για φόρτιση και έφερνε στο νου της την όψη της, ώσπου να κοιμηθεί. Τις φωτογραφίες που έβγαζε δεν τις κοιτούσε ποτέ! Ήταν η απόδειξη ότι θα μείνει για πάντα νέα, όταν πια θα γερνούσε.
[Φλας]
Ο χρόνος όμως είναι αδυσώπητος και η γυναίκα, όσο περνούσαν οι μέρες, έχανε κιλά, λόγω ασιτίας, έπεφταν τα μαλλιά της, τα νύχια της μάκραιναν και τα μάτια της καλύπτονταν με σημάδια κούρασης. Εκείνη έστεκε ακίνητη μπροστά από το αγαπημένο της σημείο και τραβούσε φωτογραφίες. Δεν αντιλαμβανόταν τη διαφορά πάνω της. Τόσο παραμόρφωνε το φλας την αδύναμη πια όρασή της.
[Φλας]
Μια νύχτα, καθώς στεκόταν καμπουριασμένη και αποστεωμένη μπροστά από τον καθρέπτη με τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι, τράβηξε τρεις φωτογραφίες και το φλας, κάνοντας έναν σιγανό ήχο, κάηκε! Η μικρή σπίθα που έβγαλε της έκαψε το δάχτυλο, που βρισκόταν ακριβώς από πάνω, κρατώντας πατημένο το κουμπί για τη λήψη φωτογραφιών. Εκείνη, βόγκηξε σαν θηρίο που έπεσε σε παγίδα κυνηγού.
Κατατρόμαξε!
Το μόνο φως που είχε, για να επικοινωνεί με τον εαυτό της είχε χαθεί. Δεν θυμόταν πια προς τα πού βρίσκονται τα παράθυρα, να τα ανοίξει.
Πανικοβλήθηκε!
Αποφάσισε να σταματήσει την προσπάθειά της και να δεχθεί την ήττα της απέναντι στην υπεροχή του χρόνου. Άνοιξε τη φωτογραφική μηχανή και πλοηγήθηκε μέχρι τον φάκελο με τις αποθηκευμένες φωτογραφίες.
Ποια ήταν αυτή η τρομαχτική γυναίκα;
Ποια κατέλαβε το σώμα της;
Πήγαινε προς τα πίσω διαρκώς· με μανία ταξίδευε προς το παρελθόν. Δεν μπορούσε να βρει τις αρχικές φωτογραφίες της. Οι νεότερες αντικατέστησαν τις πρώτες. Η μνήμη της φωτογραφικής μηχανής συγχωνεύθηκε με τη δική της.
Ξέχασε τον εαυτό της.
Άρχισε να ουρλιάζει. Ζητούσε βοήθεια! Τα χείλη της με δυσκολία άρθρωναν τη λέξη. Ξέχασε την ανθρώπινη φύση της.
Είχε γίνει αυτό που φοβόταν!
Πέταξε με δύναμη τη φωτογραφική μηχανή στον καθρέπτη, όπου στεκόταν μπροστά. Κομμάτια γυαλιού χάραξαν το κορμί της και την έκαναν να γονατίσει. Εκεί, στο σκοτάδι, γεμάτη πόνο στο σώμα και στην ψυχή της, ψηλάφιζε τα κομμάτια του γυαλιού που είχαν πέσει στο πάτωμα.
Και το έκανε.
Έκανε το πιο θαρραλέο έγκλημα που διαπράττουν οι άνθρωποι: πέρασε συνειδητά στην άγνοια! Με ένα κομμάτι γυαλί πρώτα αριστερά και μετά δεξιά κατάφερε να κατοικήσει για πάντα στο σκοτάδι.
[Για δες την τώρα, πόσο άτυχη στάθηκε που δεν μπορεί να δει τον εαυτό της. Δεν μπορεί να δει τα άσπρα της μαλλιά, τις ρυτίδες που στόλισαν το πρόσωπό της, το σώμα της γεμάτο ώριμες φθορές, τα δώρα αυτά που της χάρισε ο χρόνος. Έμεινε με την εικόνα του τερατουργήματος που δημιούργησε. Και, αν δώσεις μορφή στο τέρας που δημιουργείται μέσα σου, η κοινωνία σε εξορίζει σε ιδρύματα καλά κρυμμένα, γεμάτα μυστικά. Μυστικά που διαδίδονται σαν αστραπές· τεχνητές και μη.]
​
Κωνσταντίνος Μαρούγκας